Polski czytelnik poznawał Iliadę poprzez przekłady wpierw łacińskie, a potem francuskie, rzadziej włoskie.

Już w 1723 ukazał się tam zbiór ballad staroangielskich, w których wydawca wyraża pogląd, że podobnego rodzaju utwory układał wędrowny śpiewak Homer, a dopiero później złączono je w obie epopeje. El destino tal como se presenta en "La Ilíada" de Homero Archivado el 13 de mayo de 2019 en Wayback Machine. Rozgniewany Achilles prosi swoją matkę Tetydę, by ubłagała Zeusa, by ten pomógł Trojańczykom, a tym samym zaszkodził Achajom.Wraz z upadkiem cesarstwa zachodniego przypieczętowany został podział Europy na część łacińską i grecką. Los análisis del estilo de la Ilíada suelen destacar principalmente dos elementos: el carácter específico de su habla («Kunstsprache» o «lenguaje poético»), la cual sirve como base argumental para reconstruir la llamada «poesía de improvisación oral», que, viniendo de la época micénica, culminaría en la Ilíada y la Odisea; así como su modo de secuencia sintáctica y semántica, marcada por la yuxtaposición, la parataxis de elementos, y la autonomía de las partes. La prezentarea sugestivă a unei situații contribuie și comparația, care la Homer este dezvoltată pe mai multe versuri. filolodzy aleksandryjscy podzielili poemat na dwadzieścia cztery księgi – podział ten nie stanowi właściwego składnika kompozycyjnego.

Después de ello, aceptando la posibilidad de la muerte como un precio justo por vengar a Patroclo, Aquiles depone su ira, regresa a la batalla, y consigue matar a Héctor. Ludy te wykorzystując osiągnięcia cywilizacji egejskiej zbudowały nową, pierwszą grecką cywilizację – kulturę mykeńską. Uczynił tak John Brown w dziele History of the rise and progress of poetry (1764), dochodząc do takich wniosków przez zastosowanie metody porównawczej: zestawiając Homera z dziełami poezji ludowej wielu kultur, w tym nawet irokeskiej. Nuevamente, Zeus parece ser capaz de alterar el destino, pero no lo hace, decidiendo en cambio cumplir con los resultados establecidos; sin embargo, al contrario, el destino ahorra a Eneas, después de que Apolo convence al troyano superpuesto a luchar contra Aquiles. Od Homera zaczyna się też krytyka literacka oraz nauka o literaturze, zwana przez starożytnych gramatyką, a następnie filologią.

Personajele sunt prezentate în mișcare, dinamismul fiind amplificat de imagini auditive referitoare la zgomotul bătăliei sau la zornăitul înfricoșător al armelor unui erou, ca în cazul lui Diomede. Sin embargo, Agamenón, para probar a su ejército, propone a los aqueos regresar a sus hogares pero la propuesta es rechazada. După zece ani de război, soarta acestuia continuă prin numeroase lupte colective sau individuale în care se ilustrează figuri ca Ajax, Hector sau Patrocle. Los hombres y sus dioses hablan continuamente de aceptación heroica y evasión cobarde de su destino programado. Powstały też próby interpretacji eposów na gruncie nauki chrześcijańskiej, mające wyjaśnić to, co ówczesny czytelnik mógłby uznać za niewłaściwe i podkreślić użyteczność twórczości Homera.

Forma państwowa to liczne, drobne królestwa, z obecnymi przy tym silnie formami demokracji plemiennej. Uznana za rzymski epos narodowy Eneida jest po części rzymską Odyseją, opisującą wędrówkę Eneasza, po części Iliadą, traktującą o walkach w Italii. Treść poematów Homera wpłynęła także znacząco na usystematyzowanie religii greckiej, zwłaszcza wierzeń dotyczących bogów olimpijskich. Iliadę Rydla miał ilustrować Stanisław Wyspiański (powstało 11 rysunków do księgi pierwszej), w którego twórczości Homer odgrywał znaczącą rolę: inspirowane Iliadą są wczesne utwory Meleager oraz Protesilas i Laodamia, w całości jest na niej oparty dramat Achilleis, a jej echa można odnaleźć także w Akropolis i Nocy listopadowej. Tema epopeii o reprezintă războiul Troiei, în care se confruntă aheii veniți din Grecia cu troienii și aliații acestora, fiecare tabără fiind susținută de diverse divinități, cum ar fi Atena, Poseidon sau Apollo.Telamonio hiere de gravedad a Héctor, que es retirado del combate por sus compañeros y llevado cerca de la ciudad. Gdy walki znów wybuchają, Trojanie zyskują przewagę, spychając Achajów aż do obozu przy okrętach; nie wracają na noc do miasta. El licio Sarpedón abre una brecha en el muro que es atravesado por las tropas troyanas con Héctor a la cabeza, a pesar de la resistencia de Áyax y Teucro. Entre las del siglo XX, si se deja aparte la incompleta y libérrima de Alfonso Reyes Ochoa, pueden destacarse la fiel y rigurosa de Luis Segalá (Barcelona, 1908; revisada en Obras completas en Barcelona: Montaner y Simón, 1927), muy reimpresa; [16 ]​ la de Alejandro Bon, en prosa (Barcelona: Ediciones Populares Iberia, 1932); la José María Aguado (Madrid, 1935), que imita la épica medieval castellana en verso octosílabo y rima asonante (romance); las más recientes de Daniel Ruiz Bueno (Madrid, Hernando, 1956) en prosa rítmica; Fernando Gutiérrez, [17 ]​ en hexámetros castellanos (Barcelona, José Janés, 1953); Francisco Sanz Franco (Barcelona: Ediciones Avesta, 1971); Antonio López Eire (1989); Agustín García Calvo (Zamora: Lucina, 1.